[Cannes Report] Creatieven over hun emoties

Sharon de Graaf, creative director bij het Nederlandse dawn en Kenny Vermeulen, creative director bij het Belgische Duke & Grace. Beide onderdeel van Springbok. Twee creative directors met een compleet verschillende achtergrond. De ene artdirector. De ander copywriter. Samen trekken ze de hele week door Cannes. Van talk, naar strand, naar award shows. Dagelijks stellen ze elkaar daarna de vraag: “Hoe zie jij Cannes eigenlijk?”

Sharon: Hi Kenny, vandaag ben ik helemaal van mijn stoel geblazen door Mike White. Wat een held! Voor het eerst deze week zag ik een gepassioneerde maker op het podium. Geen sales pitch. Geen klant erbij. Gewoon een gesprek tussen twee creatieve mensen. Mike en Liz Taylor, Chief Creative Officer Ogilvy. Mike is de man achter de hitserie ‘The White Lotus’. Mocht je niet weten wat dat is: GA DAT ZIEN. 

HBO vroeg hem dus blijkbaar die zomer om in drie weken een script te schrijven voor een serie die zich moest afspelen op één plek met een vast klein groepje acteurs. Dat was de briefing. Hij zag het als restrictions give creativity en hij ging all the way. Hij bemoeide zich met de cast, de aankleding, de muziek… He owned the whole process. 

Hij gaf tijdens de talk ook gewoon een eerlijke inkijk in het totale proces. De ups en down. Hoe hij de klant overtuigde om alle gebruikelijke verhaalstructuren weg te gooien. Hoe hij tegen de stroming in zwom met een geweldig resultaat. 

Sorry Kenny, ik kan hier uren over praten. Raakte Mike jou ook?

Kenny: Hoi Sharon! Ik stuurde je tijdens de presentatie al dat we die man moeten koesteren. Zijn nervositeit, zijn kinderlijk enthousiasme maar ook zijn struggles met burn-out. Het kwam er zo menselijk uit. Ik heb eerlijk waar bijna gehuild want ik voelde me zo aangesproken. 

Je miste daarna wel mogelijk de beste Cannes-presentatie van de week. Een MUSICAL door Makoto Nagahisa, Film Director bij Dentsu over ‘Finding your voice’. Ik voeg hieronder even een kort filmpje bij want het uitleggen gaat wat lastig. Het voelde zooooooo creatief. Inhoud én verpakking dit. Het was én boeiend én boeiend gebracht. Ik wil ook zo mijn passie kunnen delen.

‘s Ochtends zag ik trouwens ook een presentatie van Unilever over hun merkstrategie van Dove. Toen heb ik dus wel echt een traantje gelaten. Misschien is het wel het slaaptekort? Of is Dove gewoon echt ontzettend goed in emo? 

Wat ik me daarbij dus afvraag, Sharon, hoe vind jij het Dove Real Beauty-platform eigenlijk? Doet dat ook zoveel met je? Of vind je dat een soort van performative marketing?

Sharon: Ik heb hetzelfde als jij, elke keer als ik deze film zie ben ik bijna tot tranen geroerd. Zo ontzettend goed, ik kan me voorstellen dat jij het op het grote scherm niet drooghield. Eigenlijk ben ik best wel jaloers op dit werk. Het bouwt door op hun huidige 'Real Beauty' platform en laat zien wat de invloed van social media is op jongeren in deze tijd. Het is rauw en oprecht tegelijkertijd. 

Zoveel emoties op een dag zeg! Ik spreek je morgen!